عزیزم.....
 قلب من رو به تو پرواز می کند
مرا ببخش ! از این جرم بزرگ که دوستی است و جنایت ها به مکافات آن رخ می دهد چشم بپوشان .
 اگر به تو «عزیزم» خطاب کرده ام ، تعجب نکن . خیلی ها هستند که با قلبشان مثل آب یا آتش رفتار

می کنند . عارضات زمان ، آن ها را نمی گذارد که  از  قلبشان  اطاعات داشته باشند و  هر  اراده ی

طبیعی را در خودشان خاموش می سازند .
اما من غیر از آن ها و همه ی مردم هستم . هر چه تصادف و سرنوشت و طبیعت به من داده ، به قلبم

بخشیده ام . و حالا می خواهم قلب سمج و ناشناس خود را از انزوای خود به طرف تو پرتاب کنم و این

 خیال مدت ها است که ذهن مرا تسخیر کرده است .
می خواهم رنگ سرخی شده ، روی گونه های تو جا بگیرم یا رنگ سیاهی شده  روی زلف تو بنشینم .
 من یک کوه نشین غیر اهلی ، یک نویسنده ی گمنام هستم که همه چیز من با دیگران مخالف و  تمام

 ارده ی من با خیال دهقانی تو  که بره و مرغ نگاهداری می کنید متناسب است.
 بزرگ تر از تصور تو و بهتر از احساس مردم هستم ، به تو خواهم گفت چه طور ...
                                                                                                                                     دوست کوه نشین تو